Nederlandse Stotter Federatie: “Kunnen jullie een goed verhaal bedenken waarmee we positieve landelijke aandacht krijgen voor de stotterende medemens op Wereld Stotterdag?”
Truman: “Ja hoor, doen we graag! Wat is het budget?”
Nederlandse Stotter Federatie: “Precies 0 euro.”
Truman: “Hmm, we kunnen het zeker. Maar willen we dat? Vooruit, voor 1 keer.”
Radartjes gaan draaien
Amber en Paul gaan aan de slag. Na een uitgebreide en duidelijke briefing (props voor de mensen van NFS!) gaan de radartjes in beide bovenkamers lopen. Positieve aandacht voor de stotterende medemens. Dat betekent respect en iedereen in zijn waarde laten. Geen grapjes bedenken waarmee je wel aandacht krijgt, maar geen respect creëert. Dus ook geen spelregels bedenken hoe je als ‘normaal’ persoon het beste met een stotteraar om kunt gaan zoals in het verleden is gedaan: laten uitspreken, niet aanvullen, over de bol aaien…
Ik laat mij niet stoppen door mijn stotter
Respect en acceptatie, daar gaat het om. We moeten laten zien dat een stotter geen beperking is, maar een van de vele unieke eigenschappen die de mens zo’n fascinerend schepsel maakt. Aan de slag dus. Inlezen, schrijven, sparren, strepen, zuchten, steunen, ontspannen, helder moment. Eureka, weer gelukt! ‘Ik laat mij niet stoppen door mijn stotter’ is geboren.
Onder dit thema worden mensen die stotteren uitgedaagd om dingen te doen, die niet- of minder-stotterende mensen ook een omgekeerde maag geven. Het journaal voorlezen, je liefje ten huwelijk vragen in een vol stadion, de treintijden omroepen, een speech houden tijdens een raadsvergadering. Ze laten zien dat ze durven, ambities hebben en zich vooral niet laten stoppen door hun stotter.
Landelijke aandacht
Het resultaat mag er zijn, mede dankzij het harde werk van de mensen van NFS. We halen het journaal, komen op de landelijke radio, in de krant en als klap op de vuurpijl schrijft Kraantje Pappie uit eigen beweging een raak en hartverwarmend nummer over Wereld Stotterdag.